Be Fearless

If I made decisions based solely on reasons, I would not be a yoga teacher.

My formal education was English and Mass Communication. Yoga was always a hobby– an activity that gave me joy. I remember having a three-hour break between two classes and traveling 40 minutes one way (30 if I walked quickly) to my yoga studio (back then there wasn’t a studio in every corner like now). I would come back feeling lighter and happier. It was a nice hobby.

As I was graduating in 2008, I surprised myself by choosing spandex instead of suits and signed a one-year contract to teach at Planet Yoga in California Fitness. I remember talking to my mom about the pros and cons of being a yoga teacher. We both agreed that, at the end of the day, a career that prioritized health, was one worth pursuing. Having the moral support from my mom, it was easy to try out being a yoga teacher. I wasn’t questioning how long I was going to do it for because, once my heart was set on it, I was only questioning how to become better at teaching yoga.

I am not negating my love for language and literature. In fact, I will always be a student in the arts. It is just that becoming (and staying) a yoga teacher felt such a coincidence that might not have happened twice, but it did indeed. If I wasn’t a yoga teacher, I wouldn’t get to know my body (and mind) as well as I do now. If I wasn’t a yoga teacher, I wouldn’t be able to hear stories of how my students learn to take care of their body and more. For this, I feel lucky that I chose the path.

ถ้าทำทุกอย่างด้วยเหตุผลอย่างเดียวแล้วละก็… จิ๊บคงไม่ได้มาสอนโยคะ

จิ๊บเริ่มฝึกโยคะเป็นงานอดิเรกตอนที่อยู่อักษรฯ จำได้ว่าบางทีจะมีช่วงพัก 3 ชม. ระหว่างสองวิชา ก็จะรีบวิ่งไปอโศก (เพราะตอนนั้นสตูดิโอโยคะไม่ได้เยอะเป็นดอกเห็ดเหมือนตอนนี้) ฝึกโยคะที่ตึกจัสมิน แล้วก็รีบวิ่งกลับมาเรียนต่อ จำได้ว่าฝึกเสร็จก็จะกลับมามหาลัยด้วยความรู้สึกโล่งเบาสบาย

พอกำลังจะเรียนจบก็งงตัวเองเหมือนกันที่ตัดสินใจเลือกเซ็นสัญญากับ Planet Yoga ที่ California Fitness จำได้ว่าคุยกับคุณแม่ถึงข้อดีข้อเสียของอาชีพนี้ แล้วก็เห็นพ้องต้องกันว่าอาชีพที่ให้ความสำคัญกับสุขภาพก็นับว่าเป็นอาชีพที่ดี พอมีคุณแม่สนับสนุนก็เลยไม่ยากที่จะตัดสินใจลองเป็นครูสอนโยคะดู พอเลือกแล้วก็ไม่ได้คิดเลยว่าจะทำอาชีพนี้นานแค่ไหน คิดแต่ว่าทำยังไงจะสอนได้เก่งขึ้น

จิ๊บไม่ได้บอกว่าไม่รักไม่ชอบวิชาที่เรียนมา ยังไงก็ตั้งใจจะเรียนภาษาอังกฤษและวรรณคดีอยู่ตลอดชีวิต แต่รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญที่ได้เจอโยคะและได้จริงจังกับการฝึกถึงขนาดมาเป็นครูสอน ถ้าไม่ได้โอกาสมาสอนทุกวันนี้คงไม่ได้รู้จักและเข้าใจร่างกายตัวเอง และก็คงไม่ได้มีโอกาสได้ฟังเรื่องราวการดูแลรักษาร่างกายและจิตใจของนักเรียนคนอื่นเหมือนกัน โชคดีจริงๆ